معنی محنت آور - جستجوی لغت در جدول جو

محنت آور

لغت نامه دهخدا

وحشت آور

ویژگی آنچه سبب ترس و نفرت شود

فرهنگ فارسی عمید

محنت بار

پر از رنج و محنت

فرهنگ فارسی عمید

محنت خور

(خَ)

خورندۀ محنت. تحمل کننده رنج و سختی. غمخور. اندوه خور. که سختی و رنج برد. که بدبختی و آفات تحمل کند:
بیا ساقی آن می که محنت بر است
به چون من کسی ده که محنت خور است.
نظامی

لغت نامه دهخدا

محنت بار

(خَ طَ / طِ)

اندوه بار. سختی آور. رنج آور. نکبت بار. سخت. پرمشقت

لغت نامه دهخدا

محنت بر

(خَ طَ / طِ کَ / کِ)

برنده و زایل کننده محنت. غم زدا. اندوه بر:
بیا ساقی آن می که محنت بر است
به چون من کسی ده که محنت خور است.
نظامی

لغت نامه دهخدا

محنت خور

رنج خور رنجکش آنکه رنج کشد کسی که معاشش به رنج و محنت تامین شود: بیا ساقی آن می که محنت براست بچون من کسی ده که محنت خور است. (نظامی)

فرهنگ لغت هوشیار